Daha uçaktan inmeden yanımızda duran Türk Hava Yolları uçağını gördüğümde, havalimanına giriş yaptığımızda bilgilendirme ekranlarında ki Anadolu Ajansı’nın logosu ile değişik dillerde ki haberlerini gördüğümde ve havalimanında bulunan diğer Türk firmalarının reklamlarına rastladığımda kendimi bir an Türkiye’nin bir kentinde gibi hissettim. Havalimanı fazla büyük değildi. Gün içerisinde çok az sefer düzenleniyordu. Otobüs ile şehir merkezine yaklaşık 20 dakika içinde vardık.

Tam Saraybosna şehir merkezinde bulunan tarihi Ali Paşa Camii önünde indik. Gözüme ilk çarpan görkemli tarihi binalar ve çok sayıda bankalar oldu. Pansiyonumuza geçerken tabii her köşede bulunan ‘’pekara’’ ismi verilen geleneksel börekçiler de gözümden kaçmadı. Burada börek çeşitlerinin yanı sıra birçok değişik hamur işi ürünleri de mevcut tabi. Pansiyonumuzun sahibi Aida Hanım bizi lezzetli bir kahvaltı ile karşıladı. Biraz istirahat ettikten sonra tarihi Başçarşı güzergahında bulunan Ferhadija Caddesi’ne doğru yola çıktık.

İlk gözümüze çarpan Bosna savaşında öldürülen ‘’Çocuklar Anıtı’’ oldu. Bir Ova’da bulunan Saraybosna yüksek tepe ve dağların arasında bulunuyor. Sırp birlikleri tepeleri tutup şehri 3,5 yıl abluka ve bombardıman altına almış. Bu esnada sadece başkentte 1600’ü çocuk 12.000 insan katledilmiş. 700.000 bin nüfusu olan şehrin birçok merkezi yerinde, hatta parklarda bile mezar taşları ve mezarlıklar bulunuyor. Taşlarının çoğunun üstünde ki ölüm tarihlerinin 1992-1995 yılları arasında olması insanda karamsar bir duyguya neden oluyor.

Savaş sırasında, ölüme sebep olan havan toplarının düştüğü ve insanların ölümüne vesile olduğu yerlerde bulunan oyuklar yumuşak bir dolgu malzemesi ile doldurularak kırmızı renk ile işaretlenmiş. O noktalarda akan kanı temsil eden ‘’Saraybosna Güllerine’’ şehrin birçok yerinde rastlamak mümkün.

Kardeşim Emil, Ferhadija Caddesinde nesiller boyunca ayakkabı boyacılığı yapan son kişinin 2015 yılında vefat ettiğini ve ondan sonra bu işi artık kimsenin devam ettirmediğini söyledi. Yani Saraybosna sokaklarında artık görünür bir ayakkabı boyacısı yok. Vefat eden ayyakkabı boyacısının biraz ilerisinde Mareşal Tito Caddesi ile Ferhadija caddesinin köşesinde bulunan ve sürekli yanmakta olan ‘’Ebedi Ateş Anıtı’’ önünde ilk hatıra fotoğrafımızı çektirdik. Anıt Nisan 1946’da, 2. Dünya savaşında Saraybosna’da hayatını kaybetmiş asker ve sivillerin anısını yaşatmak amacıyla yapılmış. Ateş 7 gün 24 saat yanıyor.